Geger Genjik

Kyai Patekur karo bojone lagi kayong bingung ora etung. Esuk-esuk jeput ketekan dhayoh, si Tebok, tur goli teka karo mingseg-mingseg nangis. “Ana apa, Tebok. Deneng teka-teka nangis kaya kiye,” Nyai Patekur takon karo nyekeli pundhake si Tebok. Sing detakoni ora semaur, malah ngabruk neng pangkone si Nyai krasa melas senajan urung ngerti dhodhok selehe perkara sing deadepi.

“Tebok,” si Nyai ngarih-arih bocah wadon sing esih nangis neng pangkone. “Angger ana rembug ya derebug. Ana masalah apa jere, koh teka-teka terus nangis kaya kiye? Jajal ngomong sing cetha. Angger inyong karo Kyaine bisa ngrewangi ya mengko tek rewangi.”

“Wis meneng, Tebok,” Kyai Patekur nambahi. “Istighfar, Bok, nyebut...nyebut...”

Tebok unjal ambekan ping kopang-kaping. Ora let suwe banjutan tebok goli nangis molai leren. Gari mingseg-mingsege sing urung ilang. Nyai Patekur ngiling banyu kendhi kon deinum si Tebok.

“Wis, siki jajal ko crita karo inyong, ana apa deneng teka-teka ngabruk nangis,” Kyai Patekur ngendika.

“Kula sedhih, Kyaine... “

“Sedih kepriwe ?”

“Biyunge kula kalih ramane badhe sami pegatan,” Tebok semaur.

“Astaghfirullahaladziiiim... kenangapa deneng ujug-ujug ana kedadian kaya kuwe?”

“Kirangan, Kyai.” Tebok semaur mbari gedheg, “Kula jan rungsing sanget, enjang sonten ngrungokna biyung kalih bapane kula sami gegoh mawon. Mulane kula sowan Kyaine badhe nyuwun tulung, cobi dengendikani nika rama-biyunge kula, Kyai...”

Kyai Patekur unjal ambekan. Nyawang bojone sedhela, banjur ngendika, “Ya wis mayuh Nyaine, padha maring nggone Tebok.” Wong telu banjutan padha mlaku bareng. Ora nana sing cemuit sedawane dalan. Kabeh padha mikir deneng koh ujug-ujug ana kedadeyan Kaki Tisun karo bojone padha geger genjik arep pegatan. Turan sepenyawange Nyai Patekur, Kaki Tisun karo bojone katon guyub rukun ora nglakon padu. Lah, koh siki jeremonge arep padha pegatan.

Lah temenan, basa tekan umahe Kaki Tisun, wong loro katon esih padha pating prengut. Kaki Tisun njagong neng jogan karo klepas-klepus udud banter. Bojone njagong neng pedangan. “Kiye ngeneh padha njagong neng kene, Sun,” Kyaine ajek Kaki Tisun. “Tebok, jajal biyunge kon ngeneh.” Tebok mlebu. Ora let suwe njuran metu karo biyunge. “Ngeneh padha jagongan,” Kyai Patekur mbukak rembug. “Ana apa-apa kuwe derembug. Angger rembugan aja padha rebut bener. Ora usah padha otot-ototan. Goli ngomong gentenan. Angger sing siji ngomong, liyane ngrungokna dadi mengko ngerti apa karepe.”

Kaki Tisun karo bojone padha meneng ora kemecap. “Kiye si Tebok maring umah inyong karo nangis, bingung jalaran rika sekloron padha padudon, rebut menang, ora nana sing gelem ngalah. Jajal siki crita karo inyong, anu kepriwe jane?” Kaki Tisun ngomong jere wis pirang-pirang dina kiye bojone ora tau gelem nggawekena wedang clebek. Ujare Kaki Tisun, wong kadaran mung wedang clebek ora mawi nganggo lawuh medang, sepira abote. Angger detakoni, mbekayu Tisun goli semaur nyengak, kaya jangkrik mbagag.

Mbekayu Tisun ngomong jere siki apa-apa larang, sing lanang goli ngodhe mlondho. Pekolihe ora sepiraha. Nggo madhang baen kurang. Engganua kaki Tisun goli udud karo medang clebek delong semendhing merga akeh kebutuhan liya sing lewih penting.

“Njur, rika njaluk pegatan ?” si Kyai Takon.

“Lha enggih, Kyai. Nggo ngapa wong lanang ora nana gunane.”

“Lha ko priwe, Sun ?”

“Kula tah mendel mawon, Enggane kula ngiyani mengkin talake dhawah, Kyai.”

Kyai Patekur manthuk-manthuk.

“Kiyeh padha dengertiya ya. Siki pancen kahanan lagi angel. Apa-apa larang, ora nana panen, akeh tanduran pari padha puso merga ora nana banyu. Sing angel uripe ora kur ko sekloron. Saben wong ya ngadhepi plekara sing ora beda. Sebab, kahanan ekonomi sing angel kiye lagi kedadian neng endi ora. Dadi, ora usah padha gegoh. Inyong weling telung plekara. Urip kuwe, sepisan kudu ikhlas. Ngadepi apa baen sing ikhlas karana Allah. Nomer loro, urip sing bener. Tegese bener kuwe ngetutna paugeran agama lan pemrentah. Nomer telu, urip sing sabar. Tegese sabar kuwe kuwat ngadhepi kahanan. Angger lagi gampang ya kudu sabar, aja boros. Angger lagi angel ya lewih-lewih goli kudu sabar, aja gampang kesuh utawa ngresula. Dadi, ikhlas, bener, sabar.”

Kaki Tisun karo bojone padha ndingkluk ngrumangsani.

“Wis siki padha salaman. Ora usah padha rebut bener, melas Tebok. Ora patut wong wis kaki nini arep padha pegatan. Mengko malah deguyu kadhal-cbancet.” (Fat)