Kamis, 22 Desember 2011

Kelangan Suwarga

Kyai Patekur
Wong setajug padha kaget krunguana sewara wong nangis selagine Kyai Patekur medhar piwulang bab bekti maringwong tuwa, khususe bekti maring biyung. Kabeh pada nylingak maring pojok tajug,sebab sekang pojok kuwe kepurungu suwara tangis mau. Kyai Patekur banjutan mandheggoli ngendika. Milang-miling kepengin ngerti sapa sing nangis.
“Kyai, anu, niki Siwer singnangis,” Kang Dulatip sing njagong neng jejere Siwer ngomong mandan seru.
“Jajal detakoni, deneng ujug-ujugnangis,” Kyai Patekur ngendika. “Eh, mbok menawa ana omongane inyong singmarekna dheweke nangis.”
Kang Dulatip mbari ngrangkul Siwertakon, “Ana apa si rika, deneng ujug-ujug nangis ?”
Siwer karo esih mingseg-mingsegsemaur, “ Inyong wis ora bakal olih suwarga, Kang.”
“Usa, deneng si … ?”
“Suwargane inyong wis ilang, Kang….” Ngomong kaya kuwe Siwer banjutan nggembor maning.
Wong sing ana neng tajug, malahuga wong se desa ngerti sapa kuwe Siwer. Jenenge jan-jane dudu Siwer. Ujarewong tuwane, jenenge sing bener jane Mardi.Ningen banget nakale, banjutan deceluk Siwer ngantri gutul tuwa. Persasat oranana sing wani aruh-aruh apamaning gelut karo Siwer, merga bocahe nekad tur oranana wedine babar blas. Mulane padha aluwung ngalah. Wong-wong padha ngomongjere sing waras sing ngalah.
Mulane agi Siwer ujug-ujug tekamaring tajug, akeh wong sing padha kaget, ningen ora nana sing wani cemuwitngomong. Kyai Patekur seneng ora etung weruh Siwer teka melu sembayang nengtajug.
“Alhamdulillah, slamet rikaMardi?” Kyai Patekur takon. Sedesa mung kyaine thok sing ngundang dhewekenganggo aran sing asli.
“Pangestune, Kyai.”
“Lawas temen, sekang ngendi baen?”
“Lah buara mados pangan, Kyai,teng kota.”
Kyai Patekur manthuk-manthuk karongelus-elus pundhake Siwer. Sing deelus-elus kayong rikuh pisan jalaran mungKyai Patekur sing ora tau ngusik-usik kelakuane. Mulane senajan dekaya ngapabrangasane, angger ketemu Kyaine, Siwer ora wani molah sing werna-werna.Malahan, mung karo kyaine, Siwer angger ngomong basane mlepes pisan. Wong sedesasing banget deurmati neng Siwer ya mung Kyai Patekur.
“Mardi,” Kyai Patekur ngendikasauwise Siwer goli nangis mandan leren. “Jajal, crita karo inyong deneng kongomong jere kelangan suwarga, kuwe kepriwe larah-larahe?’
“Wau Kyaine ngendika jere suwarganiku neng tlapakane biyung,” Siwer semaur. “Lha niku sing marekna kula nlangsaKyai. Kula niki toli goli nakal kawit alit. Banget nakale nganti biyunge kula mriangampeg dumugi pejahe. Lha, seniki kula saweg kepengin mertobat, e mbok menawaGusti Allah paring pangapura. Kula nggih kepengin angsal suwarga Kyai, ningenangger biyunge kula mpun pejah, lha kepripun …..”
Jamangah liyane padha ndomblongkrungu pangudarasane Siwer.
“Suwarga kuwe neng tlapakanebiyung,” Kyai Patekur ngendika maning sauwise unjal ambegan. “Kuwe singngendika Kanjeng Nabi, dadi inyong karo rika padha kudu percaya lan padha emanmaring biyung sing wis nglairna. Goli percaya kuwe ya nganggo akal sing temata.Tegese, ora koh suwarga kuwe pancen nyata-nyata neng tlapakane biyung, kaya denebakyak sing deenggo neng biyunge. Kuwe ora kaya kuwe. Mulane mayuh padhadepikir, padha derenungaken kanthi ati sing wening.”
“Tlapakan nggone neng sikil,” siKyai nerusna wejange. “ Senajan tangan uga bisa dearani tlapakan, ningen umumewong ngarani karo tembung epek-epekan. Lha, tlapakan sing panggonane nengsikil, kuwe gunane nggo temapak konsupayane wong bisa ngadeg jejeg tur kuwat.Sikil uga minangka piwulang lamona wong urip kuwe kudu temindak, kudu duwepenjangkah, kudu duwe laku. Angger lakune utawa temindake becik kasile arepbecik. Kosok baline angger temindake ala kasile banjutan arep ala.”
“Dados tlapakan niku mung dadosparibasan nggih Kyai ?” Paman Darsiman nyelmod sekang mburi.
“Iya, bener. Ningen, kenang apa koh Kanjeng Nabi ngendika suwarga kuwe nengtlapakane biyung? Biyung kuwe perlambang bumi. Sing neng njero utawa nengnduwure bumi pirang-pirang banget rahmate Gusti Allah. Kabeh kudu deuri-uri, dejagautawa demanpangatna lumantar temindak utawa laku sing bener. Aja derusak, ajadebodol, mbok mengko lemahe dadi cengkar ora bisa ngasilana apa-apa.”
“Dados mangsude suwarga tengtlapakane biyung niku kepripun, Kyai ?”
“Kuwe pangajake kanjeng NabiMuhammad saw maring inyong karo rika padha kon ngrumat bumi sing bener. Uripneng nduwur bumi kudu sing bener. Aja seneng congkrah, aja gawe gendra, mbokkenang denda kenang prekara sekang Gusti Allah, sing wujude banjir, longsor lanbumi sing ora bisa ngasilna apa-apa”.[Fat]

Sebarna Tulisan Kie!



Tidak ada komentar: