Biyung Aja Nyupatani Anak

Dina Ahad sore neng awalwulan Desember inyong ketemu Ibu-ibu PKK sing nembe kumpulan neng Bali Desa. Ketonesemringah banget, kayane ana bab wigati sing nyenengna. Inyong uluk salam kambitakon ana bab apa deneng Ibu-ibu katon beger, semringah lan padha guyon kayanembe olih lotre.

“Wah… kadingaren temenIbu-ibu PKK, kabeh padha bombong nganti kelalen urung padha masak nggo nyorekluarga,” iyong nyobati kambi semu gumun lan kepengin ngerti apa jalarane kohrombongan Ibu-ibu PKK cekakak cekikik kayong gembira temen.

“Lha…kiye kebeneran ana wonglanang, mayuh padha deterangna sing terwaca,” ujare Bu Marni karo Ibu-ibuliyane, ana Bu Darwan, Bu Kampi, Bu Rani, Bu Kisem, Karo Bu Dawin padha merekiinyong jere ana bab wigati.

“Lho…ana apa, deneng inyongnggo sasaran? Kiye mesti bab tarikan nggo kas PKK sing jere mines ya,” inyong ngledhekkambi njaluk alesan deneng kabeh padha ngudhag maring inyong.

“Rika mesthi klalen apapancen nglalen ya? Kiye mbokan wulan Desember kabeh Ibu-ibu duwe niyat arepngrayakna Hari Ibu 22 Desember, ogep ora masak, ora ngumbahi klambi lan orabecer. Ngonoh padha dewakili bapak-bapak kadaran setaun sepisan ikih. Jajal apa padha sanggup?” ujare BuMarni menjap-menjep maring kaum bapak. Ibu-ibu liyane ngamini kambi nambahilamona Hari Ibu, wong wadon aja dekethiplak terus.

“Wah kiye sing jenengekemajuan apa kemajon? Deneng agep padha mogok kerja neng tanggal 22 Desemberpas Hari Ibu? Kuwe ora pener lan ora bener. Lha bapak-bapak mesthi ora sanggup angger kabeh pegawean dekabrukna maring wonglanang,” Inyong nerangna kambi aweh wawasan lamona makna Hari Ibu kuwe ora nggoleha-leha para Ibu lan nggo jalaran ora kerja.

“Lha angger kaya kuwe apamakna Hari Ibu?” ujare Bu Darwan

“Yah…sebisa-bisa inyong awehwawasan. Hari Ibu saben tanggal 22 Desember kuwe mujudna pakurmatan lanpenghargaan jasa-jasane kaum Ibu sing ora bisa depisahna karo sejarahperjuangan Bangsa Indonesia. Wis puluhan taun kaum Ibu mujudaken bukti nyata lan pengurbanan neng wektu perang kemerdekaan. Kaum Ibu sing dadi sumber insani pembangunan bisanggalang persatuan lan kesejahteraan. Kaum Ibu sing ora ninggalna kodrate wis bisandhidhik generasi anyar sing kon nduweni budi pekerti sing luhur adhedhasar welasasih,” Inyong nambahi kawruh sebisane, kiye pengalamane inyong sing dhongkolanKabag Kesra Kabupaten Banyumas.

Angger depikir sing jero, pancen Ibu utawa biyungkudu dewehi pekurmatan sing gedhe. Wong wadon sing nyandhang predikat Ibu sanggahe pancen abot banget. Apamaningsing wis tau nglairna anak, sering deibaratna “jihad” delakoni toh pati.Nggulawentah anak, ndhidhik budi pekerti ya udu prekara gampang.

Malahan jan-jane para Ibu duwetugas nyithak generasi penerus. Ujare para ulama “Sewarga anane neng tlapakane Biyung”.Kuwe ngemu mangsud lamona para ibu duwe sembur lan tutur sing mandi, apa singdeucap lan kewetu omongane sering dadi kasunyatan.

Dadi wong tuwa utamane Ibuangger jengkel aja pisan-pisan cokan nyupatani maring anake. Bocah cilik utawabocah tanggung pancen ngesuhna lan marajubel. Ana sing ora gelem rewangpegaweane wong tuwa, senenge dolan lan dus-dusan nganti ora gelem sinauapamaning ngaji. Wong tuwa sing ora keblinger kudu wicaksana.

Sering keprungu wong tuwaklebu para Ibu-ibu angger kesuh anake pit-pitan terus alok “ngonoh pit-pitanbaen mengko tiba sikile dengkol”. Kuwe klebu nyupatani. Ana maning angger anabocah ora pinter lan bijine ala terus, wong tuwa ujar “Bocah bodho banget kayakebo”. Ana maning agger anake nakal, kiye sing merguyokna ningen ora becik.“Bocah nakal kaya kethek”. Utawa ”Bocah ora lumrah kaya setan, ndhok kurwok”.Lha kiye sing aneh maning, ana biyung ngger kesuh klalen karo sapa singdeadhepi “ Ko…jane anake sapa?” lha wis ngerti anake dhewek esih takon anakesapa? Uga aja nganti keprucut tembung “dadi godhong moh nyewek, dadi banyu mohnyawuk” kuwe tembung sing ndrawasi. Jajal angger sibocah ndilalah dadi jendralutawa Bupati apa ya ora ngalem ngaku utawa nganggep anake dhewek?

Mulane dadi biyung ora kenanyupatani anak. Kejaba kuwe jaman siki kaum Ibu detuntut supaya wasis ndongengnggo anak putune, budaya nsongeng wis langka sebabe wong tuwa padha pasrahbongkokan maring sekolah, Bapak-Ibu Guru lan TPQ, anggep wis mbayar ikih ngonohurusan pendidikan lan budhi pekerti kuwe urusan guru lan sekolahan.

Tanggal 22 Desember kiyepengetan Hari Ibu. Wong tuwa utamane Ibu sing debantu dening kaum bapak kudu terusnggulawentah anak-anake kon padha benersupaya bangsa Indonesia gagiyan maju.Klilan. (BP).